گاهی وقت ها آدم نمی تونه احساسش رو بیان کنه شاید از دیشب تا حالا هر کی از راه رسیده ازم پرسیده چه احساسی دارم....
اما راستش خودم هم نمی دونم یه جوری انگار هنوز تو رویام..
فقط گاهی حلقه ی زرد رنگ دستم منو به خودم می یاره..
یه روزایی قدم زدن تو کوچه های طلایی ترین خاطرات زندگی قشنگترین لحظه ها رو برام 
به ارمغان میاورد.......یه روزایی دویدن زیر بارون صداقت به یادموندنیترین ثانیه های زندگی
 رو واسم نقاشی میکرد............ یه روزایی زل زدن به دریای مهربونی منو با مهر و محبت
آشتی میداد......یه روزایی شمردن تک تک ستاره های آسمون منو با خواب آشتی میداد
اما حالا یه حسه جدیدی دارم...
احساس یه مرغ مهاجر مرغی که دیگه با اومدن پاییز می خواد کوچ کنه..
کوچ کنه و بره به یه سرزمین دیگه..
تازه یه چیزه دیگه رو هم فهمیدم؛ اونم اینه که من عروس خیلی شیطونی هستم..


 


                                                                                 راستی تبریگ نمی گین بهم؟؟؟