من از تاریکی شبهای سرد تنهاییبا توبه سپیده گرم سرشار از زندگی قدم نهاده ام.با من بمان،شانه هایت را پناهم کن،تا باور کنمسراب عشقم، رنگ حقیقت تو را به خود می گیرد...