از تو آموختم که حکمت عشق چیست؛ *آن زمان که دل دلباخته دل مى شود نه اسیر صورت...* و از عشق آموختم که؛ باید طرحهاى کهنه را از هم شکافت... به هواى دیدار روى تو... پنجره رو به آفتاب را گشود و از آن پنجره به سویت پرواز کرد. باید طرحی نو در انداخت؛ باید بار سفر بست... تا سرزمین عشق راهی نیست...
الهه
پنجشنبه 1 اردیبهشتماه سال 1384 ساعت 01:21 ق.ظ
این شعرت هم زیبا بود...با اجازت برای خودم یه گوشه این شعرو یادداشت کردم...
خیلی خوشم اومد..خوش باشی